Levodopa เรียกว่า "มาตรฐานทองคำ" ในการรักษาโรคพาร์กินสัน แม้จะมีการเตรียมการที่ทันสมัยมากขึ้นสู่ตลาด แต่ก็ยังคงเป็นยาพื้นฐานและสำคัญที่สุดในการรักษาโรคนี้ อย่างไรก็ตามการใช้ทำให้เกิดความกังวลมากมายในผู้ป่วยที่เกี่ยวข้องกับผลข้างเคียง พวกเขาใช่ไหม Levodopa ทำงานอย่างไร?
สารบัญ
- Levodopa - กลไกการออกฤทธิ์
- Levodopa และอาการและระยะของโรคพาร์กินสัน
- ทางเลือกในการรักษาโรคพาร์กินสัน
- Levodopa เป็นยาที่มีอาการ
- ความคืบหน้าของ Levodopa และ Parkinson
- Levodopa - ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของครั้งแรก
- Levodopa - ผลข้างเคียง
- ฉันควรระวังอะไรเมื่อทานเลโวโดปา
- Levodopa - ข้อห้าม
- ปฏิสัมพันธ์ของ levodopa กับยาอื่น ๆ
Levodopa ซึ่งเปิดตัวสู่ตลาดเภสัชกรรมในปี 1970 กลายเป็นความก้าวหน้าในการรักษาโรคพาร์คินสัน ยานี้เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นและยืดอายุของผู้คนนับล้านทั่วโลก การค้นพบของเขาได้รับรางวัลโนเบลสำหรับ Arvid Carlsson ในปี 2000 จนถึงปัจจุบันยังไม่พบยาที่จะแสดงฤทธิ์ในการบำบัดพาร์กินสันได้มากขึ้น
การแนะนำ levodopa ช่วยยืดอายุของผู้ป่วยได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ เป็นผลให้หลังจากการเปิดตัวอาการของพาร์กินสันใหม่และขั้นสูงจึงปรากฏขึ้น นี่เป็นเพราะความจริงที่ว่าโรคนี้มีลักษณะการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง เมื่อชีวิตยืนยาวขึ้นกระบวนการของโรคพาร์คินสันก็ยาวนานขึ้นและระยะต่อไปของโรคนี้ก็เปิดเผยตัวเอง
พาร์กินสันเป็นโรคทางระบบประสาทที่ทำให้สมองได้รับความเสียหายอย่างถาวร ยาแผนปัจจุบันไม่สามารถยกเลิกการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ได้ แต่สามารถปรับเปลี่ยนหลักสูตรได้เท่านั้น
โรคพาร์คินสันทำให้เกิดความเสื่อมของโครงสร้างของสมอง ในระหว่างนั้นเซลล์ประสาทในคอนสเตียนิกราจะตาย เซลล์เหล่านี้มีหน้าที่สร้างโดพามีน สิ่งนี้นำไปสู่การลดลงของความเข้มข้นของสารสื่อประสาทนี้ในบางพื้นที่ของสมองซึ่งมีความสำคัญต่อการควบคุมการเคลื่อนไหว
Levodopa - กลไกการออกฤทธิ์
Levodopa เป็นสารตั้งต้นของกรดอะมิโนทางเคมีของโดปามีน ในร่างกายหลังจากข้ามอุปสรรคเลือดสมองแล้วจะเปลี่ยนเป็นสารสื่อประสาทที่กล่าวถึง เป็นผลให้ความเข้มข้นของโดปามีนในโครงสร้างสมองที่เกี่ยวข้องเพิ่มขึ้น
Levodopa และอาการและระยะของโรคพาร์กินสัน
เรายังไม่ทราบสาเหตุของโรค ทำให้ยากที่จะหายาพาร์กินสันที่สมบูรณ์แบบ Levodopa ร่วมกับการเตรียมการที่มาพร้อมกันถือเป็นตัวเลือกที่มีประสิทธิภาพสูงสุดในปัจจุบัน
การวิจัยแสดงให้เห็นว่าความจูงใจในการเป็นพาร์กินสันสามารถถ่ายทอดทางพันธุกรรมได้ในระดับหนึ่ง ปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมที่ก่อให้เกิดความเสียหายต่อระบบประสาทมีแนวโน้มที่จะทำให้เกิดโรคในบุคคลที่อ่อนแอ
อาการหลักที่สำคัญที่สุดของโรคนี้คือการเคลื่อนไหวช้าลง สามารถมองเห็นได้ในผู้ป่วยในรูปแบบของปัญหาเกี่ยวกับการเริ่มออกกำลังกายและการเร่งความเร็ว เป็นผลให้ผู้ประสบภัยมีปัญหาในการพูดคุยเดินและทำกิจวัตรประจำวันขั้นพื้นฐาน
อาการที่พบบ่อยอีกอย่างคืออาการตึงของกล้ามเนื้อ ผู้ป่วยอาจรับรู้ว่าปวดขณะเคลื่อนไหว อาการตึงของกล้ามเนื้อสามารถเห็นได้จากการแสดงออกทางสีหน้า ส่งผลให้ผู้ป่วยมักมีลักษณะ "หน้ากาก" ใบหน้า
พาร์กินสันยังเกี่ยวข้องกับความผิดปกติของท่าทางของร่างกายที่เฉพาะเจาะจงกับโรคนี้ เป็นผลมาจากปัญหาในการรักษาสมดุล ผู้ป่วยมักตีความว่าเป็นอาการเวียนศีรษะ ความไม่มั่นคงในการเคลื่อนไหวเป็นสิ่งที่อันตรายเนื่องจากมีความเสี่ยงสูงที่จะหกล้มซึ่งนำไปสู่การบาดเจ็บสาหัส
ในขั้นต้นแพทย์เชื่อว่าโรคพาร์กินสันแสดงออกมาในความผิดปกติของการเคลื่อนไหวเท่านั้น หลังจากแนะนำการบำบัดด้วยยาที่มีประสิทธิภาพสูงตัวแรกนั่นคือ levodopa มันกลายเป็นโรคที่ซับซ้อนมากขึ้นและมีอาการหลากหลาย พาร์กินสันมีหน้าที่ในการพัฒนาภาวะสมองเสื่อมและโรคจิต อาจกล่าวได้ว่าอาการเหล่านี้เกิดจากการที่จิตทำงานช้าลงเช่นกัน
ทางเลือกในการรักษาโรคพาร์กินสัน
เนื่องจากเราไม่ทราบสาเหตุของพาร์กินสันจึงไม่มียาที่เป็นสาเหตุของโรคนี้ วิธีการบำบัดที่เป็นไปได้คือ:
- การบริหารยาที่ปรับเปลี่ยนความก้าวหน้าของโรค
- ใช้ยาบรรเทาอาการ
การรักษาที่ไม่ใช่เภสัชวิทยาก็ทำได้เช่นกัน:
- การผ่าตัดรักษาซึ่งประกอบด้วยการกระตุ้นสมองส่วนลึก
- การฟื้นฟูสมรรถภาพ
- ยีนบำบัด
การรักษาทางเภสัชวิทยามักใช้เลโวโดปาร่วมกับยาอื่น ๆ เช่น:
- สารยับยั้ง catechol methyltransferase (COMT)
- dopamine agonists: bromryptine, pergolide, cabergoline, pramipexole, ropinirole, piribedil, apomorphine, rotigotine
- ยา cholinolytic: trihesyphenidyl, biperiden
- สารยับยั้ง MAO: selegiline, rasagiline
- อะแมนทาดีน
สารยับยั้ง MAO และ COMT ใช้เพื่อยืดอายุการทำงานของ levodopa และเพิ่มการดูดซึมในร่างกาย ทั้งสองกลุ่มขัดขวางการสลายตัวของยาโดยเอนไซม์ เป็นผลให้สารออกฤทธิ์ไปถึงสมองมากขึ้น
Anticholinergics และ amantadine ใช้เพื่อบรรเทาอาการต่างๆเช่นอาการสั่นของร่างกาย
Levodopa เป็นยาที่มีอาการ
Levodopa มีฤทธิ์ในระยะสั้นในการลดอาการมอเตอร์ของพาร์กินสัน ผลการรักษาเกิดขึ้นไม่นานหลังจากการให้ยา มีผลตามอาการที่รุนแรงที่สุดในบรรดายาที่มีไว้สำหรับใช้ในโรคนี้ Levodopa ทำงานได้เร็วมาก แต่ผลที่แข็งแกร่งจะอยู่ได้เพียงไม่กี่ชั่วโมง ผลข้างเคียงที่มีความรุนแรงสูงเกี่ยวข้องกับผลระยะสั้น
ผลระยะยาวของ levodopa มีระยะเวลาหลายวันถึงสัปดาห์หลังจากรับประทานยา ผลกระทบนี้อ่อนแอกว่าผลกระทบระยะสั้นอย่างมีนัยสำคัญอย่างไรก็ตามมีความเสถียรและคงอยู่เป็นระยะเวลานาน ผลข้างเคียงที่มีความรุนแรงต่ำเกี่ยวข้องกับผลกระทบระยะยาว
การเตรียมแบบรวมที่ประกอบด้วย levodopa มีให้บริการในโปแลนด์:
- เลโวโดปา + เบนเซราไซด์
- เลโวโดปา + คาร์บิโดปา
ความคืบหน้าของ Levodopa และ Parkinson
โรคพาร์กินสันมีความก้าวหน้า แม้จะได้รับการรักษาที่เหมาะสม แต่อาการของผู้ป่วยก็ยังคงแย่ลง อย่างไรก็ตามยาที่เลือกอย่างถูกต้องสามารถยืดอายุและเพิ่มคุณภาพได้อย่างมาก
ช่วงแรกของการพัฒนาของโรคบางครั้งเรียกว่า "ฮันนีมูน" โดยปกติจะใช้เวลา 5 ปี มีการตอบสนองที่ดีมากต่อ levodopa ยาที่ใช้ช่วยขจัดอาการของโรค ปริมาณที่ใช้อยู่ในระดับต่ำซึ่งช่วยลดผลข้างเคียง
เมื่อโรคดำเนินไปจะมีการสูญเสียเซลล์ประสาทเพิ่มขึ้น ความเสียหายของสมองมีมากขึ้น ด้วยการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้การตอบสนองต่อยาลดลง จำเป็นต้องเพิ่มปริมาณยาอย่างต่อเนื่อง นอกจากนี้ยังมีปัญหาใหม่เกี่ยวกับการตอบสนองต่อยาที่เรียกว่าความผันผวน
ทันทีหลังจากที่ผู้ป่วยใช้ยามีอาการดีขึ้น น่าเสียดายที่มันสั้นประมาณ 3 ชั่วโมง หลังจากเวลานี้ความฝืดของร่างกายการสั่นสะเทือนและความเชื่องช้าจะปรากฏขึ้น อาการเหล่านี้จะหายไปเมื่อรับประทานครั้งต่อไป อาการของผู้ป่วยเรียกว่า "ดับ"
ในขณะที่โรคดำเนินไปการตอบสนองต่อยาจะล่าช้า ในระยะแรกของโรคพาร์กินสันเลโวโดปาจะทำงานได้เกือบจะทันทีหลังจากที่คุณรับประทาน ในการพัฒนาในภายหลังใช้เวลา 30 นาทีหรือ 1 ชั่วโมงในการปรับปรุง ผู้ป่วยมักรู้สึกว่ายาหยุดทำงาน ปรากฏการณ์นี้เรียกว่าล่าช้าเมื่อ
ด้วยความจำเป็นในการเพิ่มขนาดของ levodopa จึงมีปัญหาในการเพิ่มผลข้างเคียง มีเฟส "เปิด" ในช่วงเวลาของปริมาณสูงสุดซึ่งเป็นความเข้มข้นสูงสุดของยาในสมองการเคลื่อนไหวของการชักกระตุกโดยไม่สมัครใจจะเกิดขึ้น การเคลื่อนไหวเหล่านี้เรียกว่า dyskinesias
ปัญหาทั้งหมดนี้เกี่ยวข้องกับการตอบสนองต่อยาที่แย่ลงทำให้ชีวิตประจำวันลำบากสำหรับผู้ประสบภัย เป็นผลให้การหกล้มมักเกิดขึ้นซึ่งอาจนำไปสู่การบาดเจ็บสาหัส อย่างไรก็ตามในขั้นตอนของการพัฒนานี้ผู้ป่วยมักจะค่อนข้างอิสระ
การตอบสนองต่อ levodopa มีน้อยมากในระยะสุดท้ายที่รุนแรงที่สุดของโรค อาการรบกวนในการเดินจะแย่ลงเรื่อย ๆ จนกระทั่งผู้ป่วยใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่บนเตียงหรือบนรถเข็น
Levodopa - ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของครั้งแรก
ปัญหาของการนำ levodopa เข้าสู่การบำบัดทันทีหลังการวินิจฉัยยังคงเป็นที่ถกเถียงกันอยู่ วิธีแก้ปัญหาที่พบบ่อยที่สุดคือการเริ่มการรักษาด้วยขนาดยาต่ำสุดที่ให้ผลการรักษา
อีกทางเลือกหนึ่งที่ได้รับความนิยมคือการเริ่มการรักษาด้วยตัวเร่งปฏิกิริยาโดพามีน ในระบบการรักษานี้จะมีการนำ levodopa มาใช้ในระยะหลังของโรคเท่านั้น
ดังที่ได้กล่าวไว้ก่อนหน้านี้กลไกของการเริ่มมีอาการและการพัฒนาของโรคพาร์คินสันเป็นที่เข้าใจไม่ดี ดังนั้นจึงยังคงมีการถกเถียงกันเกี่ยวกับวิธีการรักษาที่ดีที่สุด มีผู้สนับสนุนการเลื่อนเลโวโดปาเช่นเดียวกับผู้เชี่ยวชาญที่เชื่อว่าการเริ่มการรักษาด้วยปริมาณที่มีกิจกรรมสูงเป็นทางออกที่ดีที่สุด
Levodopa - ผลข้างเคียง
ภาวะแทรกซ้อนร้ายแรงที่บางครั้งเกิดขึ้นกับการรักษาด้วย levodopa คือกลุ่มอาการ dysregulation dopaminergic มันแสดงออกด้วยความรู้สึกสบายและการเคลื่อนไหวโดยไม่สมัครใจ บางครั้งอาจมีภาพหลอนและอารมณ์แปรปรวนเกิน มักเป็นผลมาจากการใช้ยาในร่างกายมากเกินไป
เกิดขึ้นที่ผู้ป่วยเพิ่มขนาดยาด้วยตนเองโดยไม่ปรึกษาแพทย์เนื่องจากมีความรู้สึกว่ายาปัจจุบันหยุดทำงาน น่าเสียดายที่นี่เป็นเส้นทางที่ตรงไปตรงมาในการเกิดโรค dopaminergic dysregulation syndrome
ผลข้างเคียงที่พบบ่อยที่สุดของ levodopa ได้แก่ :
- คลื่นไส้
- อาเจียน
- อาการง่วงซึม
- การเปลี่ยนแปลงอารมณ์
- ปัสสาวะสีแดง
- ยา
- ภาพหลอน
- ความผิดปกติของการเคลื่อนไหว - การเคลื่อนไหวของแขนขาและศีรษะโดยไม่สมัครใจอย่างกะทันหัน
- การรบกวนทางประสาทสัมผัส
- ความผิดปกติของหัวใจและหลอดเลือด
ฉันควรระวังอะไรเมื่อทานเลโวโดปา
Levodopa ควรรับประทานก่อนอาหาร 30 นาทีหรืออย่างน้อยหนึ่งชั่วโมงหลังอาหาร เนื่องจากอาหารลดการดูดซึมของยานี้ นอกจากนี้ยังแนะนำให้รับประทานอาหารที่มีโปรตีนต่ำเนื่องจากกรดอะมิโนที่มีอยู่ในนั้นจะแข่งขันกับเลโวโดปาในระหว่างการดูดซึมซึ่งจะช่วยลดการดูดซึม
ข้อยกเว้นคือเมื่อผู้ป่วยอาเจียนหลังการให้ยาซึ่งจะขัดขวางการบริหารยาที่ถูกต้อง จากนั้นแนะนำให้รับประทานยาเม็ดหรือแคปซูลพร้อมอาหารเพื่อลดผลข้างเคียงของระบบทางเดินอาหาร
การรักษาด้วยเลโวโดปาเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งที่จะต้องรับประทานยาตามช่วงเวลาที่กำหนด ทำให้มั่นใจได้ถึงประสิทธิภาพในการรักษาและการ จำกัด ผลข้างเคียง
ผู้ป่วยที่เริ่มการรักษาจะต้องเตรียมพร้อมสำหรับข้อเท็จจริงที่ว่าการเลือกขนาดยาที่เหมาะสมอาจใช้เวลาสักครู่ เพื่อให้การบำบัดมีประสิทธิภาพจำเป็นต้องปรึกษาแพทย์เป็นประจำ วิธีแรกในการใช้ยาอาจเป็นเรื่องที่น่ากลัว แต่อย่ายอมแพ้ การใช้เลโวโดปาในขนาดที่เหมาะสมร่วมกับยาอื่น ๆ เป็นรูปแบบการรักษาที่มีประสิทธิภาพสูงสุดในปัจจุบัน
การรักษา Levodopa ไม่ควรหยุดกะทันหันด้วยตัวคุณเอง ข้อสงสัยเกี่ยวกับการขาดประสิทธิภาพหรือผลข้างเคียงควรปรึกษาแพทย์ของคุณ
Levodopa - ข้อห้าม
Levodopa ห้ามใช้ในผู้ป่วยโรคจิตเภท นอกจากนี้ยังมีผลเสียต่อการเกิดต้อหิน
ปฏิสัมพันธ์ของ levodopa กับยาอื่น ๆ
- การผ่าตัดซ้ำและระบบประสาทอาจลดผลกระทบของเลโวโดปา
- ยาสำหรับความดันโลหิตสูงร่วมกับ levodopa อาจทำให้เกิดความดันเลือดต่ำ
- วิตามินบี 6 ยับยั้งการทำงานของเลโวโดปา
วรรณคดี
- Urszula Fiszer "สถานที่ปัจจุบันของ levodopa ในการรักษาโรคพาร์กินสัน" Borgis - Postępy Nauk Medycznych 1/2012, pp. 60-64
- ศ. ดร hab. med. JarosławSławek "โรคพาร์กินสัน" mp.pl
- JarosławSławek, Andrzej Friedman, Monika Białecka, Urszula Fiszer, Andrzej Bogucki, Dariusz Koziorowski "Lewodopa - มาตรฐานทองคำของการรักษาโรคพาร์กินสัน"
บทความเพิ่มเติมโดยผู้เขียนคนนี้
---przyczyny.jpg)
